Ekstremalna Droga Krzyżowa na kalwarii w Krzeszowie

W piątek 16 marca odbyła się kolejna  Ekstremalna Droga Krzyżowa organizowana w parafii Matki Bożej Różańcowej. Tym razem ks. Paweł Adres z ponad 60-osobową grupą udał się na kalwarię w Krzeszowie. Powstała ona w XVII/XVIII wieku i jest najstarszą na Śląsku a drugą, co do wielkości po kalwarii w Wambierzycach. Ma ponad 5 km długości a stacje rozproszone są nie na wzgórzu, lecz na płaskim terenie pośród pól i lasów. Liczy 33 stacje, które zostały rozmieszczone według tzw. ,,miar jerozolimskich”, czyli tak, jak w Ziemi Świętej. Dzieli się na dwie części - Via Captivita (Droga pojmania, Stacje I- XV) i Via Crucis (Droga krzyża, Stacje XVI- XXXIII).W kwietniu 2015 roku miało miejsce uroczyste otwarcie odnowionej Kalwarii Krzeszowskiej, jako szlaku pokutno–pątniczo–turystycznego. Kapliczki zostały wyposażone w reprodukcje dzieł, które kiedyś je zdobiły a obecnie znajdują się w klasztorze lub w muzeach.Niektóre reprodukcje pochodzą ze sztychów zawartych w modlitewniku „Krzeszowska Droga Krzyżowa” (wydanym w 1682 r.), które łączyły się z obrazami w kaplicach, tworząc unikalną, barokową koncepcję wędrówki duszy przez Mękę Chrystusa.

Kamiennogórscy uczestnicy ekstremalnej drogi przeszli jej drugą część -Drogę krzyża, która rozpoczyna się wPałacu Piłata i prowadzi w stronę opactwa. Ostatnie stacje znajdują się na terenie cmentarza przy bazylice i w kaplicy św. Marii Magdaleny z kopią Grobu Świętego pośrodku. Dzięki udziałowi w tej drodze krzyżowej wiele osób miało okazję „odkryć” to nieznane im dotąd –choć leżące blisko Kamiennej Góry- miejsce. Przeżyciom estetycznym i duchowym towarzyszyły rozważania ks. Jacka Stryczka z Ekstremalnej Drogi Krzyżowej „Droga Przełomu”. Ta myśl przewodnia to odkrycie tego, jak działa udział w tych nabożeństwach. Gdy niektórzy mówią „Po co ci to?”, „Wracaj do łóżka!” – tym więcej osób (także młodzieży i rodziców z dziećmi)-pomimo trudnych warunków atmosferycznych -chce ruszać na wieczorną wędrówkę. Skupienie, determinacja, przełamywanie barier prowadzi do istotnego odkrycia, że nie warto iść za tym, co łatwe, ale za tym, co ma sens; otworzyć się na nowe i sprawdzić, jak może być.

Tekst: Brygida Gucwa

Zdjęcia: Janusz Piechowicz