Przekaż 1% podatku

Zwracamy się z prośbą o przekazanie 1% podatku na cele naszej parafii. 
 
KRS: 0000221535
 
Dopisek: Parafia Matki Bożej Różańcowej w  Kamiennej Górze.
 
 
 

Za nim poszli inni

15 października w kościele p.w. Matki Bożej Różańcowej w Kamiennej Górze miało miejsce niecodzienne wydarzenie. Pierwszy po II wojnie światowej powołany z tego miasta do służby Panu Bogu i ludziom w Kościele -ks. prał. Bolesław Robaczek - dziękował za 50 lat swojego kapłaństwa. Eucharystia, którą wraz z Dostojnym Jubilatem sprawował proboszcz ks. Piotr Smoliński, zgromadziła rodzinę ks. Bolesława, wielu jego przyjaciół i znajomych oraz mieszkańców Kamiennej Góry- w tym szkolne koleżanki i kolegów.

Czytaj więcej: Za nim poszli inni

Poradnia rodzinna

Poradnia rodzinna

Narzeczeni mają obowiązek dwóch konsultacji w poradni.

Pan Andrzej Otwinowski – kontakt indywidualny

tel. 787 260 262

Konto parafialne

Numer konta:

Parafia Rzymskokatolicka pw. Matki Bożej Różańcowej

Plac Kościelny 2

58 - 400 Kamienna Góra

Nr rachunku: 34 8395 0001 0000 0547 2006 0001

Historia

historia1Kościół poewangelicki (dzisiaj: Matki Bożej Różańcowej) (Plac Kościelny). Jeden z Kościołów Łaski zbudowany przez protestantów na mocy układu w Altranstädt (1707). Projektantem i budowniczym kościoła był śląski architekt Martin Frantz.

Świątynię zbudowano na planie krzyża greckiego, z kopułą na skrzyżowaniu naw i wieżą nad wejściem do świątyni. Ramiona krzyża mają długość i szerokość 14 metrów, również 14 metrów ma średnica kopuły.

Kościół utrzymany został w stylu barokowym. Kościół jednorazowo może pomieścić 5 tysięcy wiernych. Ciekawostkę stanowi niezwykłe podobieństwo kamiennogórskiego kościoła poewangelickiego do kościoła św. Katarzyny w Sztokholmie. Po II wojnie światowej kościół ulegał powolnemu niszczeniu, aż do 1958 roku, kiedy rozpoczęli remont katolicy, przejmujący kościół.

KOŚCIÓŁ POD WEZWANIEM MATKI BOŻEJ RÓŻAŃCOWEJ
Kościół zbudowany został przez ewangelików w latach 1709 – 1720 jako jeden z sześciu na Śląsku tzw. „Kościołów Łaski” (cesarskiej).
Po pokoju westwalskim kończącym wojnę trzydziestoletnią kontynuowano na Śląsku akcję przywracania katolicyzmu. W latach 1648 – 1654 protestantom odebrano 656 kościołów. Ewangelicy z Kamiennej Góry udawali się na nabożeństwa do Jawora i Świdnicy, ponieważ tylko w tych miastach pozwolono na budowę świątyń.
Protestanci z Kamiennej Góry przez wiele lat starali się o pozwolenie na budowę własnej świątyni. Zgodę taką uzyskali w ramach układu zawartego między królem szwedzkim Karolem XII a cesarzem Austrii w Altranstädt w 1707 roku. Realizacja tego układu wymagała jeszcze wielu zabiegów dyplomatycznych, a cesarska łaska kosztowała 700 tys. guldenów. Z tych sum duża kwota obciążyła kamiennogórskich ewangelików. Protestantom zwrócono 104 kościoły i pozwolono na budowę sześciu nowych kościołów, tzw. „Kościołów Łaski”.
Projektantem kościoła był architekt z estońskiego Revala – Martin Franz. Świątynia jest zbudowana w stylu barokowym na planie krzyża greckiego, z kopułą na skrzyżowaniu naw i wieżą nad wejściem do świątyni. Ramiona krzyża mają długość i szerokość 14 metrów, również 14 metrów ma średnica kopuły. Powierzchnia kościoła łącznie z jednokondy-gnacyjną emporą wynosi 1500 m2. Kościół jednorazowo może pomieścić 5 tysięcy wiernych.
Na uwagę zasługuje fakt, że kamiennogórska świątynia jest bardzo podobna do kościoła świętej Katarzyny w Sztokholmie.
Wnętrza kościoła (początek XX w.). W 1724 roku zainstalowano w kościele organy, rok później ustawiono ołtarz, a w 1766 roku umieszczono na wieży kościelnej zegar.
Działania wojenne nie dotknęły kościoła. Jednak po II wojnie światowej z nieużytkowanej świątyni wywiezione zostały do Kościoła Garnizonowego w Warszawie ważne elementy wyposażenia: ołtarz, chrzcielnica, organy, ambona, żyrandole i dzwony. Do 1958 roku, kiedy to księża katoliccy rozpoczęli remont, budowla ulegała powolnemu niszczeniu. W ramach prac remontowych odnowiono pokrycie i wzmocniono więźbę dachową, oszklono okna i rozpoczęto tynkowanie wnętrz.
Kościół pod wezwaniem Matki Bożej Różańcowej (16.02.2002) – plik 80kB. Przyśpieszenie prac remontowych następuje od 1966 roku, kiedy to administratorem kościoła zostaje ks. Stanisław Książek. W ramach szybko postępujących prac zakończono tynkowanie i malowanie wnętrza, remont posadzki i empory, wyposażono kościół w ołtarz, organy i ławki. Obok koścoła ustawiona została dzwonnica o konstrukcji metalowej, wyposażona w trzy dzwony. We wnętrzach kościoła wykonano polichromię autorstwa Jana Molgi i Pawła Mitka. Malowidła przedstawiają Matkę Bożą Różańcową oraz szereg postaci z historii Polski składających jej hołd.

Poniższy tekst został opracowany i dostarczony przez pana Łukasza Pabicha. [maj 2006]
Kościół ewangelicki zwany Kościołem Łaski obecnie kościół rzymsko-katolicki pod wezwaniem Matki Bożej Różańcowej.

Data powstania: 1709-1720
Rejestr zabytków: w rej. 310 z 05.03.1956 rok
Historia:
Po pokoju westfalskim kończącym wojnę 30-letnią cesarska Austriia ze zdwojoną energią przystąpiła na Śląsku do rekatolizacji. Tylko w latach 1648-1654 protestantom odebrano 656 kościołów i wypędzono 500 pastorów. Ewangelicy z Kamiennej Góry i okolic musieli udawać się na nabożeństwa do Jawora i Świdnicy, ponieważ tylko w tych miastach wyrażono zgodę na budowę świątyń (Kościoły Pokoju). Nie zaprzestali wszelkich starań na o pozwolenie na budowę własnej świątyni. Zgodę taką uzyskali w ramach układu zawartego między królem szwedzkim Karolem XII, a cesarzem Austrii w Altranstadt w 1707 roku. Zwrócono śląskim ewangelikom 104 kościoły i zgodzono się na wybudowanie 6 Kościołów Łaski. Jeden z tych kościołów miał powstać w Kamiennej Górze (pozostałe w Jeleniej Górze, Cieszynie, Żaganiu, Kożuchowie, Miliczu). Po wielu prośbach, jakie kamiennogórzanie składali w Legnicy i we Wrocławiu, otrzymali zezwolenie na zwrócenie się z prośbą do samego cesarza. Wysłano pełnomocników miasta do Wiednia, którzy po pewnym czasie zawiadomili mieszczan, że istnieje nadzieja na uzyskanie zgody cesarskiej na budowę kościoła pod warunkiem, że cesarz otrzyma od miasta „prezent” w wysokości 30 tys. Guldenów. Składały daniny poszczególne cechy i prywatni ludzie. Koszty budowy obliczono na 80 tys. guldenów. Wreszcie pod koniec 1709 roku mieszczanie kamiennogórscy otrzymali potrzebne zezwolenie. Model kościoła zatwierdzony został 14 maja 1709 roku. Projektantem kościoła był słynny śląski architekt, Szwed i protestant, Marcin Frantz (1679-1742), który urodził się w rodzinie budowniczego miejskiego w szwedzkim wówczas Revalu, obok Talina. Od 1705 roku Marcin Frantz pracował w Legnicy przy wznoszeniu kościoła i budynków kolegium jezuickiego. W tym samym czasie co w Kamiennej Górze, prowadził jednocześnie budowę kościoła Łaski w Jeleniej Górze (1709-1718).
Kamień węgielny pod kościół położono 6 czerwca 1709 roku, gdzie była obecna Rada Parafialna, Deputowani, mieszkańcy miasta. Starym zwyczajem budowniczy i zatrudnieni murarze, każdy z trzech wziął do rąk kielnie z zaprawą i uderzeniem młotkiem w kamień rozpoczęto budowę. Na budowie pracowali miejscowi rzemieślnicy, a także Johan Wagner podmajstrzy oraz cieśla Balthazar Voigt obaj pochodzili z Daleszowa, kamieniarz Anton Hammerling z Lubawki. W 1717 roku zamieszczono na wieży dzwon. Uroczyste poświęcenie i nadanie wezwania Trójcy Świętej nastąpiło 8 października 1720 roku. Przez parę następnych lat świątynie doposażono. 18 października 1722 roku odprawił inauguracyjne nabożeństwo pastor Gotfryd Minor sprowadzony z Ciepłowodów. Najdroższym wyposażeniem był ołtarz, ambona i organy. Organy wykonał wrocławski budowniczy organ Ignacy Meinzel kontraktem z 29 września 1723 roku za, które zapłacono 3100 talarów. Ołtarz zbudował z kontraktu z 11 grudnia 1723 roku, Beniamin Gottlieb z Lubania, kosztował 1100 talarów, a praca nad nim trwała dwa lata. Za jego wykonanie zapłacili dwaj kupcy wrocławscy urodzeni w Kamiennej Górze – Gebhardt i Sommer. Rzeźbiarz ambony jest nieznany, zbudowane były w stylu rokokowym. Piękny kolor niebieski na emporach w 1732 roku ufundował baron ze Świdnicy. W 1724 roku zainstalowano w kościele organy, rok później ustawiono ołtarz, a w 1766 roku umieszczono na wieży kościelnej zegar. Kościół mógł pomieścić nawet 5 tys. Osób. Na uwagę zasługuje fakt, że kamiennogórska świątynia jest bardzo podobna do kościoła świętej Katarzyny w Sztokholmie, uległa jednak znacznym modyfikacją i została dostosowana do miejscowych, tradycyjnych wymagań, w duchu siedemnastowiecznej śląskiej, protestanckiej tradycji budowlanej. Dla niej to w dalszym ciągu były obowiązującymi wzorami były kościoły Pokoju. Jednak zarówno rozwiązanie architektoniczne jak i kombinacja przestrzenna jest charakterystyczna dla okresu baroku. Bryła kościoła: Obiekt o kilkuczłonowej bryle, masywnej, zbudowany z połączonych ze sobą brył o formach kwadratu. W centrum dominująca bryła oparta na planie krzyża greckiego zwieńczona czterospadowym mansardowym dachem. Uproszczona artykulacja elewacji sprowadzona została do płaskich lizen łączonych belkowaniem. Natomiast do ramienia mieszczącego prospekt organowy dostawiono masywną kwadratową wieżę, zwieńczoną przysadzistym cebulastym hełmem z prześwitem arkadowym. Wieża z portalem w przyziemiu, oraz dostawiona na tej samej osi zakrystia, podkreślają w bryle wydłużony charakter budowli, zaznaczony wewnątrz umieszczeniem na tej samej osi ołtarza i prospektu organowego.
Działania wojenne nie dotknęły kościoła. Jednak po II wojnie światowej z nie użytkowanej świątyni wywiezione zostały do Kościoła Garnizonowego w Warszawie ważne elementy wyposażenia: ołtarz, chrzcielnica, organy, ambona, żyrandole i dzwony. Do 1958 roku, kiedy to księżą katoliccy rozpoczęli remont, budowla ulegała powolnemu niszczeniu. W ramach prac remontowych odnowiono pokrycie i wzmocniono wierzbę dachową, oszklono okna i rozpoczęto tynkowanie wnętrz. Przyspieszenie prac remontowych nastąpiło w 1966 roku, kiedy to administratorem kościoła zostaje ksiądz Stanisław Książek. W ramach szybko postępujących prac zakończono tynkowanie i malowanie wnętrza, remont posadzki i empory (drugą kondygnacje empor rozebrano), wyposażono kościół w ołtarz, organy i ławki. Obok kościoła została ustawiona dzwonnica o konstrukcji stalowej, wyposażona w trzy dzwony. We wnętrzach kościoła wykonano polichromie autorstwa Jana Molgi i Pawła Mitka. Malowidła przedstawiają Matkę Bożą Różańcową oraz szereg postaci z historii Polski składających jej hołd. Kościół pod wezwaniem Matki Bożej Różańcowej w takiej formie stoi do dzisiaj.

Kancelaria parafialna

Kancelaria parafialna czynna:

w środę w godz. 17:00 - 17:30

w sobotę w godz. 8:00 - 9:00

Telefon kontaktowy: 790 751 476


Numer konta:

Parafia Rzymskokatolicka pw. Matki Bożej Różańcowej

Plac Kościelny 2

58 - 400 Kamienna Góra

Nr rachunku: 34 8395 0001 0000 0547 2006 0001

Porządek nabożeństw

W Kościele Matki Bożej Różańcowej Msze Św. niedzielne odbywają się w godzinach:

7:30, 9:00, 11:00 (z udziałem dzieci), 12:15 (SUMA z udziałem młodzieży) i 18:00

Msze Św. w tygodniu:

7:00 i 18:00

Przed każdą Mszą Św. wieczorną o godz. 17:30 jest adoracja Najświętszego Sakramentu z okazją do spowiedzi.

Spowiedź św. także w pierwsze piątki miesiąca od 17:00 i przed każdą Mszą Św.

W Przedwojowie w Kościele pw. św. Józefa Oblubieńca 

Msza Św. w niedzielę o godz. 10:00

 I piątek miesiąca o godz. 16:30

Spowiedź św. w I piątek miesiąca o godz. 16:00

W I sobotę miesiąca - Kaplica Najświętszego Serca Pana Jezusa 

 Spowiedź św. o godz. 6:30

Msza św. o godz. 7:00 i komunia oraz wystawienie Najświętszego Sakramentu i odmówienie jednej części różańca

 

Nabożeństwa:

Roraty - godz. 7:00

Droga Krzyżowa - godz. 17:30

Gorzkie Żale - niedziele Wielskiego Postu - godz. 17:15

Majowe i czerwcowe - godz. 17:30

Październikowe - godz. 17:30